ಆ್ಯಪ್ನಗರ

ದೇವರಕಾಡು, ನಾಗಬನಗಳಿಂದಾಗಿ ಉಳಿದ ಕಾಡುಗಳನ್ನು ಸರಕಾರ ರಕ್ಷಣೆಗಿಳಿದಿರುವುದೇ ವ್ಯಂಗ್ಯ!

ಪ್ರಸ್ತುತ ಅಂಕಣ: ಮಳೆಕಾಡುಗಳಿಂದ ಪೊದೆಕಾಡುವಗಳ ವರೆಗೆ, ನೀರಿನ ಮರುಸಂಗ್ರಹವೂ ಸೇರಿ, ಇದನ್ನು ನೋಡುವುದು ಸಂತಸದಾಯಕ ಅನುಭವ. ಬಿತ್ತುವುದು ಹಾಗೂ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡುವುದು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕೃಷಿ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ನಡೆಸದೆ ಇರುವುದನ್ನೂ ಸಮುದಾಯಗಳು ಕಲಿತುಕೊಂಡಿವೆ.

Vijaya Karnataka Web 6 Nov 2019, 10:31 am
- ಅರುಣ್‌ ಪದಕಿ
Vijaya Karnataka Web Devarakadu

ನಾವು ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ಪಾತ್ರ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿತ್ತು. ಸೌದೆ ಆರಿಸಲು, ಹಣ್ಣು ಹೆಕ್ಕಲು ಅಥವಾ ಬೇಟೆಯಾಡಲು. ಹಳೆಯ ಹಾಲಿವುಡ್‌ ಸಿನೆಮಾಗಳಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂಥ ದೃಶ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ಚಂಡಮಾರುತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಮುಳುಗಿದ ನೌಕೆಯಿಂದ ನೀವು ಪಾರಾಗಿ ಒಂದು ಚಂದದ ದ್ವೀಪ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ. ಅಲ್ಲಿನ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಾದ ಕಾಡು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತದೆ. ನೀವು ಒಳಹೊಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಉದುರಿಸಿ, ತಿಳಿಯಾದ ನೀರನ್ನು ನೀಡಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತದೆ.

ಅರಣ್ಯಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಉಳಿಸಿವೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ದಾಹ ಅವುಗಳನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಿದೆ. ನಮ್ಮ ಕ್ರೌರ‍್ಯ ಮಿತಿ ಮೀರಿದೆ. 700 ಕೋಟಿಯಷ್ಟು ತಲೆ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿರುವ ನಾವು ಅರಣ್ಯಗಳನ್ನು ಮುಕ್ಕಿ ಮುಗಿಸಿ ಜೀವಪ್ರಭೇದಗಳನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡಿ ನದಿಗಳನ್ನು ವಿಷಮಯಗೊಳಿಸಿದ್ದೇವೆ. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರು, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನಾನಾ ಸಮುದಾಯಗಳು ಕಾಡನ್ನು ಪೂಜ್ಯ ಭಾವದಿಂದ ಕಂಡಿದ್ದವು. ಅಮೆರಿಕದ ಆದಿವಾಸಿಗಳು, ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೆರಿಕದವರು, ಭಾರತದ ಈಶಾನ್ಯ ಹಾಗೂ ಮಧ್ಯಭಾಗದ ಗುಡ್ಡಗಾಡು ಪ್ರದೇಶದವರು, ಕೊಂಕಣ ಪ್ರದೇಶದವರು- ಇತ್ಯಾದಿ. ನಮಗೆ ನಿಕಟವಾಗಿರುವ ಕೊಡವರು, ದೇವರಕಾಡುಗಳ ಮೂಲಕ ಅರಣ್ಯಗಳನ್ನು ಕಾಪಾಡಿದರು. ಇವು ಪವಿತ್ರ ತಾಣಗಳು, ಜನರನ್ನು ಕಾಪಾಡುತ್ತವೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿತ್ತು. ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡ ಉಡುಪಿಯ ನಾಗಬನಗಳೂ ಹೀಗೆಯೇ. ಇಂದು ಇಂಥ ಪುಟ್ಟ ಅರಣ್ಯಗಳನ್ನು ಸರಕಾರ ಕಾಪಾಡುತ್ತಿರುವುದು ವ್ಯಂಗ್ಯ. ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ನಗರಗಳು ಸುತ್ತುವರಿದಿವೆ.


ಉ. ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಬೆಚ್ಚಗಿಡಲು ಉರಿಸೋ ಇಂಧನ ಉತ್ತರಾರ್ಧ ಗೋಳವನ್ನೇ 'ಉಸಿರು'ಗಟ್ಟಿಸಬಹುದು!

ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆ ಆಗಾಗ ಅರಣ್ಯಪ್ರದೇಶ ಸಮೀಕ್ಷೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ನಾನೂ ಇದರಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದೆ. ಕ್ಯಾಂಪ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ತಂಗುವುದು, ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಾಟ ಆಹ್ಲಾದಕರವಾಗಿತ್ತು. ಹುಲ್ಲು, ನೀರಿನ ಲಭ್ಯತೆ, ಹಸಿರು ಮೇಲ್ಛಾವಣಿಗಳನ್ನು ಅಂದಾಜು ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗಿದ್ದ ರೇಂಜರ್‌ ಹೇಳಿದ ಪ್ರಕಾರ, ಅರಣ್ಯದ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕುವ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಚೆಕ್‌ಪೋಸ್ಟ್‌ ಕೂಡ ಜನರನ್ನು, ಜಾನುವಾರುಗಳನ್ನು ಕಾಡಿನಿಂದ ದೂರವಿಡಲು ಸಾಕಾಗುತ್ತದೆ. ಎರಡು ವರ್ಷ ಹಾಗೇ ಬಿಟ್ಟರೂ ಸಾಕು, ನಾಶವಾದ ಕಾಡು ಮರಳಿ ಹಸಿರೊಡೆಯುತ್ತದೆ. ಹಾಗೇ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ, ಈ ವಿಷಯ ಅಷ್ಟು ಸರಳ. ಇದು ಸರಕಾರಿ ಯೋಜನೆ ಆಗಿದ್ದರೂ ಹಲವಾರು ಕಾರ್ಪೊರೇಟ್‌ ಸಂಸ್ಥೆಗಳೂ ಸಮುದಾಯ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಜೋಡಿಸಿದ್ದವು.

ಮನುಷ್ಯ ಕುಲ ನಾಶದ ಅಂಚಿಗೆ ಸಂದರೂ ಮರಳಿ ಎದ್ದೇಳಲು ಶಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಇಂದು ಸಮುದಾಯಗಳು ಕಾಡನ್ನು ಪೀಠೋಪಕರಣಗಳ ಮೂಲವಾಗಿ ನೋಡುವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ಆಚೆಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿವೆ. ಇದಕ್ಕೆ ವನ್ಯ ಸಂರಕ್ಷಣೆಗೆ ನಾನಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು, ಅರಣ್ಯ ನೀತಿಗಳು ಕಾರಣವಾಗಿವೆ. ಮಳೆಕಾಡುಗಳಿಂದ ಪೊದೆಕಾಡುವಗಳ ವರೆಗೆ, ನೀರಿನ ಮರುಸಂಗ್ರಹವೂ ಸೇರಿ, ಇದನ್ನು ನೋಡುವುದು ಸಂತಸದಾಯಕ ಅನುಭವ. ಬಿತ್ತುವುದು ಹಾಗೂ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡುವುದು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಅರಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಕೃಷಿ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪ ನಡೆಸದೆ ಇರುವುದನ್ನೂ ಸಮುದಾಯಗಳು ಕಲಿತುಕೊಂಡಿವೆ. ಸಂದೇಶ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ: ಕಾರ್ಬನ್‌ ಜಾಸ್ತಿ ಬಿಡಬೇಡಿ, ನಿಮಗೆ ಬೇಕಾದ್ದನ್ನು ಬೆಳೆದುಕೊಳ್ಳಿ, ಸುಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಬದುಕಿ.

ಟೂ ಮಿನಿಟ್ಸು ಮ್ಯಾಗಿ ಅಂತೆ. ಅಷ್ಟೇ ಟೂ ಮಿನಿಟ್ಸಲ್ಲಾಗೋ ರಾಗಿ ಗಂಜಿಗೆ ಅಂಥ ಜಾಹೀರಾತು ಕೊಟ್ಟೆವಾ?

ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರೊಬ್ಬರು ಅರಣ್ಯ ಸಂರಕ್ಷಣೆಯ ಇಂಥ ಯೋಜನೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಭಾಗೀದಾರರು. ಅವರು ದೊಡ್ಡ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಕಾಡು ಪ್ರದೇಶದ ಮಾಲಿಕರು. ಆದರೆ ಅವರ ಕೆಲಸವೇನೆಂದರೆ ಕಾಡನ್ನು ಮುಟ್ಟದಿರುವುದು, ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ಮಡಿಗಳಲ್ಲಿ ತರಕಾರಿ ಮತ್ತಿತರ ಬೆಳೆ ಬೆಳೆಯುವುದು, ಪ್ರಕೃತಿಯನ್ನು ಅದರ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಬಿಡುವುದು. ಇದರಿಂದಾದ ಲಾಭಗಳೆಂದರೆ- ಹೆಚ್ಚು ನೀರಿನ ಲಭ್ಯತೆ, ಹೆಚ್ಚು ಜೇನು ಸಂಸಾರಗಳ ಆಗಮನ, ಹೆಚ್ಚು ಪರಾಗಸ್ಪರ್ಶ, ಹಕ್ಕಿಗಳ ಹಿಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಅರಣ್ಯದ ಮರುಹುಟ್ಟು.

ಅರಣ್ಯ ಸಂರಕ್ಷಣೆಯಲ್ಲಿ ಸದ್ಯ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಎದುರಿಸಬೇಕಿರುವ ಒಂದು ಸವಾಲು ಎಂದರೆ ನೀರಿನ ಕೊರತೆ. ನೀರಿಗಾಗಿ ನಡೆಯುವ ಯುದ್ಧಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಕೇಳಿ ತಿಳಿದಿದ್ದೇವೆ. ಸದ್ಯದಲ್ಲೇ ಅದು ನಮ್ಮ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬರಲಿದೆ. ನೀರು ಇಂದು ಮಾರಾಟದ ವಸ್ತುವಾಗಿ, ಬಾಟಲಿಗಳ ಒಳಗೆ ಕೂತಿದೆ. ನೀರಿನ ಟ್ಯಾಂಕರ್‌ಗಳ ಪೂರೈಕೆ ಭವಿಷ್ಯದ ಬಿಸಿನೆಸ್ಸು. ಇದು ಇಂದು ಮಾಫಿಯಾಗಳ ಕೈಸೇರಿದೆ. ಇನ್ನು ನೀರಿಗಾಗಿ ಹೊಡೆದಾಡುವ ರಾಜ್ಯಗಳ ಮಾತು ಬಿಡೋಣ.

ಇದೆಲ್ಲ ಇಲ್ಲವಾಗಬೇಕಿದ್ದರೆ, ನಮ್ಮ ಅರಣ್ಯಗಳು ಅಖಂಡವಾಗಿರಬೇಕು. ಈಗಾಗಿರುವ ಹಾನಿ ಸಾಕು, ಇನ್ನಷ್ಟು ಬೇಡ. ಸ್ಥಳೀಯ ಮರಗಿಡಗಳು, ವನ್ಯಜೀವಿಗಳು, ಪೊದೆಗಳು, ಹಕ್ಕಿಗಳು, ಮೂಲಿಕೆಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದರೆ ಒಟ್ಟು ಪರಿಸರ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿದಂತೆ. ಆದರೆ ನೀರಿನಂತೆ ಅರಣ್ಯ ಅವಶ್ಯ ವಸ್ತು- ಮಾರಾಟದ ವಸ್ತು ಆಗುವಂತಿಲ್ಲ. ಅದು ಅಖಂಡವಾಗಿ, ಬೃಹತ್ತಾಗಿ, ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದಾಗಿಯೇ ಇರಬೇಕು.

ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್‌, ಕೆಲವು ಆಧುನಿಕ ಮುಂದುವರಿದ ಸಮುದಾಯಗಳ ನಡುವೆ, ಅರಣ್ಯವನ್ನು ಬಂಡವಾಳ ಹೂಡಬಹುದಾದ ಸ್ವತ್ತಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ದೊಡ್ಡ ಹಣಕಾಸು ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹಣ ಹೂಡಲು ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತಿವೆ. ಇಂಥ ಕಾಡುಗಳು ಅಥವಾ ಪ್ಲಾಂಟೇಶನ್‌ಗಳಿಗೆ ಬೇಡಿಕೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವುದು ಒಳ್ಳೆಯ ಸೂಚನೆ. ಇದರಿಂದ ಅತಿಕ್ರಮಣ, ಅರಣ್ಯದ ದುರ್ಬಳಕೆ ತಪ್ಪುತ್ತದೆ. ಈ ಅರಣ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಂತೋಷದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ, ಇವು ಅಖಂಡ ಹಾಗೂ ನಿಜವಾದದ್ದು. ಇದರ ಮೌಲ್ಯವೂ ನಿಜವಾದದ್ದು. ತೊಂದರೆ ಕೊಡದೆ ನೋಡಿಕೊಂಡರೆ ಇವು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತವೆ. ಇದು ಸಂಪತ್ತು ಸುಸ್ಥಿರತೆಯ ಕಡೆಗೆ, ಅರಣ್ಯದ ಕಡೆಗೆ ಚಲಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಸೂಚಕ. ಇದೊಂದು ಬಗೆಯ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಹೂಡಿಕೆ. ಇದು ಷೇರು ಅಥವಾ ಬಾಂಡ್‌ಗಳಂತಲ್ಲ. ಕನಿಷ್ಠ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಕಾಲದ ದೀರ್ಘ ಹೂಡಿಕೆ ಇಲ್ಲಿ ಅಗತ್ಯ.

ಏನಿದು ಆರ್‌ಸಿಇಪಿ ಒಪ್ಪಂದ? ಇದರಿಂದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬೃಹತ್‌ ಉದ್ಯೋಗ ನಾಶವಾಗೋದು ಹೇಗೆ?

ಇಲ್ಲಿ ಹೂಡಿಕೆಗೆ ಇತರ ವಲಯಗಳೂ ಇವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ತೈಲ ಕಂಪನಿಗಳು, ಕಾರ್ಬನ್‌ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳನ್ನು ಬಿಡುವಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಅಪರಾಧಿಗಳು. ಜಗತ್ತಿನ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ತೈಲ ಕಂಪೆನಿಯು, ಸ್ಪೇನ್‌ ಹಾಗೂ ನೆದರ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್‌ಗಳಲ್ಲಿ 3000 ಲಕ್ಷ ಡಾಲರ್‌ ಮೌಲ್ಯದ ಅರಣ್ಯೀಕರಣ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಮೋಟಾರು ವಾಹನ ಮಾಲೀಕರು, ಪೆಟ್ರೋಲ್‌ ಮತ್ತಿತರ ಸರಕು ಖರೀದಿಸುವಾಗ, ಇದರಲ್ಲಿ ಹಣ ತೊಡಗಿಸಲು, ಕಾರ್ಬನ್‌ ಹೆಜ್ಜೆಯಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಅವರನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮುಂಬರುವ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ಒಂದು ಆದಾಯದ ಮೂಲ, ಹೂಡಿಕೆಯ ಸಾಧ್ಯತೆ. ಆಗ ಇಂಗಾಲದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಬೆಲೆಬಾಳಲಿವೆ. ಇದಿನ್ನೂ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳು. ಚಳವಳಿ ಸ್ವಭಾವದ ಷೇರುದಾರರು ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಭವಿಷ್ಯದ ತಳಿ. ಇದು ಸಾಕಷ್ಟು ಬೆಳೆಯುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ.

ಇಲ್ಲಿಸ್ಥಳೀಯ ಸಮುದಾಯಗಳಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಅವಕಾಶವಿದೆ. ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪ್ಲಾಂಟೇಶನ್‌ ಕಾರ್ಮಿಕರು, ಮ್ಯಾನೇಜರ್‌ಗಳು, ಕುಟುಂಬಗಳು ಇಲ್ಲಿಹೊಸ ಹೊಣೆ, ಅವಕಾಶಗಳನ್ನು ಹೊಂದಬಹುದು. ತಮ್ಮಲ್ಲಿರುವ ಅರಣ್ಯದ ಕುರಿತ ಅಪಾರ ಜ್ಞಾನದಿಂದ ಈ ಕಂಪನಿಗಳನ್ನು ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ಹೊಂದುವ ಅವಕಾಶವೂ ಅವರಿಗಿದೆ. ಇದೆಲ್ಲನಿಜವಾದರೆ ನಾವು ವಾಲ್‌ಸ್ಟ್ರೀಟ್‌ನಲ್ಲಿಅರಣ್ಯಗಳು ರಿಯಲ್‌ ಎಸ್ಟೇಟ್‌ಗಳಂತೆ ಬಿಕರಿಯಾಗುವುದನ್ನೂ, ಜಾವಾದಲ್ಲಿಕಾಡಿನ ತುಣುಕುಗಳಿಗಾಗಿ ಕಂಪನಿಗಳು ಬಿಡ್‌ ಮಾಡುವುದನ್ನೂ, ಇಥಿಯೋಪಿಯಾದ ಕಾಡನ್ನು ನಾವು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವುದನ್ನೂ, ಕೊಡಚಾದ್ರಿಯ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿನಾವು ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡುವುದನ್ನೂ ಊಹಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ಇದು ಹೇಗೆ ನಮ್ಮ ಕಾಡುಗಳ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಪೂರಕ ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗದಾಯಿ ಎಂಬುದನ್ನು ಮುಂದಿನ ದಿನಗಳೇ ಹೇಳಬೇಕು.

ಮುಂದಿನ ಲೇಖನ

Vijay Karnataka News App: ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲು ನಡೆಯುವ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನುಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೀರಾ? ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಆ್ಯಪ್‌ಡೌನ್‌ಲೋಡ್‌ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಹಾಗೂ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ ಕಳಿಸಿ
ಲೇಟೆಸ್ಟ್‌ ನ್ಯೂಸ್‌ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಿರಿ, Vijay Karnataka ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ಪೇಜ್‌ ಲೈಕ್‌ ಮಾಡಿರಿ