ಆ್ಯಪ್ನಗರ

ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಅರುಣೋದಯ! (ಭಾಗ-1)

ಸಪ್ತ ಸೋದರಿಯರ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಪರ್ವ

Vijaya Karnataka Web 1 Oct 2018, 5:00 am
ಕೇಶವ ಪ್ರಸಾದ್‌ ಬಿ.
Vijaya Karnataka Web prastuta


''ಲಡಾಕ್‌ ಮತ್ತು ಅರುಣಾಚಲದ ಆ ಬಂಜರು ನೆಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹುಲ್ಲು ಕಡ್ಡಿ ಕೂಡ ಬೆಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಸುಮ್ಮನೇ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಿ ಸಂಸತ್ತಿನ ಸಮಯವನ್ನು ಯಾಕೆ ವ್ಯರ್ಥಗೊಳಿಸುತ್ತೀರಾ?!'' (In those barren land and mountains of Ladakh and Arunachal, not even a blade of grass grows, why Parliament is wasting time)

1961ರ ಡಿಸೆಂಬರ್‌ 5ರಂದು ಲೋಕಸಭೆಯ ಕಲಾಪದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದು ಬೇರಾರೂ ಅಲ್ಲ, ಖುದ್ದು ಪ್ರಧಾನಿ ಜವಾಹರಲಾಲ್‌ ನೆಹರೂ! ಆದರೆ ಅವರ ಹೇಳಿಕೆಗೆ ಸುಮ್ಮನಿರದ ಹೆಸರಾಂತ ಸಂಸದೀಯಪಟು ಮಹಾವೀರ್‌ ತ್ಯಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಬೊಕ್ಕ ತಲೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಿ, ''ಸ್ವಾಮಿ, ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲೂ ಏನೂ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲವೇ?'' ಎಂದು ಟೀಕಿಸಿದ್ದರು. ಅಂದು ಈ ಪ್ರಸಂಗ ಲೋಕಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಗಡಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಕುರಿತ ವಾಗ್ವಾದಗಳ ನಡುವೆ ನಗೆಗಡಲನ್ನು ಉಕ್ಕಿಸಿತ್ತು. ನೆಹರೂ ಸ್ವತಃ ನಕ್ಕು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಮರುವರ್ಷವೇ ಚೀನಾ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ಘನ ಘೋರ ಯುದ್ಧ ನಡೆದಿತ್ತು. ಈ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಲಡಾಕ್‌ನ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದ ಅಕ್ಸಾಯ್‌ ಚಿನ್‌ ಭೂ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಚೀನಾ ಅನಾಮತ್ತಾಗಿ ಕಬಳಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಭಾರತ ತನ್ನ ನೆಲದ ಜತೆಗೆ ಹಲವಾರು ವೀರ ಯೋಧರನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿತು. ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ಜನತೆ, ಇಂದಿಗೂ ನೆಹರೂ ಅವರ ಆ ವಿವಾದಾತ್ಮಕ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ನೆನೆದು ಮರುಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಭಾರತದ ಆಯಕಟ್ಟಿನಲ್ಲಿರುವ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯ ಮೊದಲು ಉದಯಿಸುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗಿದ್ದರೂ, ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ಅಸ್ಸಾಂ, ಮಣಿಪುರ, ಮೇಘಾಲಯ, ಮಿಜೋರಾಂ, ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್‌, ಸಿಕ್ಕಿಂ, ತ್ರಿಪುರಾ ಎಂಬ ಈ ಎಂಟೂ ಸುಂದರ ಪುಟಾಣಿ ರಾಜ್ಯಗಳು ದೀರ್ಘಕಾಲದಿಂದಲೂ ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್‌ ಕತ್ತಲಿನಲ್ಲಿದ್ದವು. ಉತ್ತಮ ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ, ಶೈಕ್ಷ ಣಿಕ, ಕನಿಷ್ಠ ಮೂಲ ಸೌಕರ್ಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೆ ಅಂಧಕಾರ ಕವಿದಿತ್ತು. ಪಶ್ಚಿಮದಲ್ಲಿ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ, ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್‌ ಮತ್ತು ಭೂತಾನ್‌, ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ನಡುವೆ ಸ್ಯಾಂಡ್‌ವಿಚ್‌ ಆಗಿತ್ತು. ಮೊದಲು ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ, ಅಸ್ಸಾಂ, ಮೇಘಾಲಯ, ಮಣಿಪುರ, ಮಿಜೊರಾಂ, ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್‌ ಮತ್ತು ತ್ರಿಪುರಾ ಎಂದು 7 ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಸಪ್ತ ಸೋದರಿಯರ ರಾಜ್ಯ ಎಂದೇ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ನಂತರ ಸಿಕ್ಕಿಂ ಸೇರಿಕೊಂಡಿತು. ಆದರೂ ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಭಾರತದಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಇದ್ದಂತಿತ್ತು.

ದಶಕಾನುಗಟ್ಟಲೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕತಾವಾದ, ಉಗ್ರವಾದ ಹಿಂಸಾಚಾರಕ್ಕೆ ನಲುಗಿತ್ತು. ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೂ ಬೇಡವಾದ ಕೂಸಾಗಿತ್ತು. ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬಹುಕಾಲ ಆಳಿದ ಪಕ್ಷ ಕ್ಕೂ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ವಿಕಾಸದ ಅಗತ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ, ಆಸಕ್ತಿ ಇದ್ದಂತಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಂದು ಕಡೆ ಚೀನಾ ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಿಟ್ಟು ಅದನ್ನು 'ದಕ್ಷಿಣದ ಟಿಬೆಟ್‌' ಅಂತ ಕರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಮೂಲಕ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ನುಸುಳುಕೋರರ ಹಾವಳಿ. ನಕ್ಸಲರ ಅಟ್ಟಹಾಸ, ಪ್ರತ್ಯೇಕತಾವಾದಿಗಳ ಹಿಂಸಾಚಾರದಿಂದ ಜನ ಭಾರತದಲ್ಲೇ ಪರಕೀಯರಾಗಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಬೆಂಗಾವಲಾಗಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೆಂಬ ಅನಾಥ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಅವರನ್ನು ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ದೇಶ ವಿಭಜನೆಯ ನಂತರ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ಜತೆ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಧಿಸಲು ಸಿಲಿಗುರಿಯ ಅಗಲ ಕಿರಿದಾದ ಕಾರಿಡಾರ್‌ ಮಾತ್ರ ಉಳಿದಿತ್ತು. ಭೂತಾನ್‌ನ ಡೋಕ್ಲಾನ್‌ನಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ಉಪಟಳ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ, ಭಾರತದ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ತೀವ್ರವಾಗಿತ್ತು.

ಆದರೆ ಕಳೆದ 4 ವರ್ಷಗಳಿಂದೀಚೆಗೆ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ರಾಜಕೀಯ ಹಾಗೂ ಆರ್ಥಿಕ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯಲ್ಲಿ ಅನೂಹ್ಯ ಪರಿವರ್ತನೆಯ ಹೊಸ ಶಕೆ ಆರಂಭವಾಗಿದೆ. ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ದಶಕಗಟ್ಟಲೆ ಕಾಲ ಭದ್ರವಾಗಿದ್ದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ ಇಂದು ಮಿಜೊರಾಂನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದು, ಉಳಿದ ಕಡೆ ಹೇಳ ಹೆಸರಿಲ್ಲವಾಗಿದೆ. ಮಿಜೊರಾಂ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲ ಏಳೂ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಜಪ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್‌ಡಿಎಯ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳಿದ್ದಾರೆ. ತ್ರಿಪುರಾ, ನಾಗಾಲ್ಯಾಂಡ್‌ ಮತ್ತು ಮೇಘಾಲಯಕ್ಕೂ ಮುನ್ನ ಅಸ್ಸಾಂ, ಮಣಿಪುರ, ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಸಿಕ್ಕಿಂನಲ್ಲಿ ಎನ್‌ಡಿಎ ಅಧಿಕಾರದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿದಿತ್ತು.

ಈ ಹಿಂದೆ ಅಲ್ಲಿ ಜನಜೀವನವನ್ನು ನರಕವಾಗಿಸಿದ್ದ ನಾನಾ ಪ್ರತ್ಯೇಕತಾವಾದಿ ಸಂಘಟನೆಗಳ ಪಟ್ಟಿಯೇ ಡಜನುಗಟ್ಟಲೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಉಲ್ಫಾ, ನ್ಯಾಶನಲ್‌ ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್‌ ಫ್ರಂಟ್‌ ಆಫ್‌ ಬೊಡೊಲ್ಯಾಂಡ್‌, ನ್ಯಾಶನಲ್‌ ಸೋಶಿಯಲಿಸ್ಟ್‌ ಕೌನ್ಸಿಲ್‌ ಆಫ್‌ ನಾಗಲಿಮ್‌, ಕುಕಿ ನ್ಯಾಶನಲ್‌ ಆರ್ಮಿ, ಗರೊ ಲಿಬರೇಷನ್‌ ಫ್ರಂಟ್‌, ನ್ಯಾಶನಲ್‌ ಲಿಬರೇಷನ್‌ ಫ್ರಂಟ್‌ ಆಫ್‌ ತ್ರಿಪುರಾ, ಹಮಾರ್‌ ಪೀಪಲ್ಸ್‌ ಕನ್ವೆನ್ಷನ್‌ (ಡೆಮಾಕ್ರಟಿಕ್‌), ಝೋಮಿ ರೆವೆಲ್ಯೂಷನರಿ ಆರ್ಮಿ, ಆಲ್‌ ತ್ರಿಪುರಾ ಟೈಗರ್‌ ಫೋರ್ಸ್‌, ಲಿಬರೇಷನ್‌ ಟೈಗರ್‌ ಆಫ್‌ ಅರುಣಾಚಲ್‌, ನ್ಯಾಶನಲ್‌ ಲಿಬರೇಷನ್‌ ಆರ್ಮಿ ಆಫ್‌ ಅರುಣಾಚಲ್‌, ಯುನೈಟೆಡ್‌ ಲಿಬರೇಷನ್‌ ಟೈಗರ್‌ ಆಫ್‌ ಅರುಣಾಚಲ್‌, ರೆವೆಲ್ಯೂಷನರಿ ಆರ್ಮಿ ಆಫ್‌ ಅರುಣಾಚಲ್‌ ಪ್ರದೇಶ್‌ ಇತ್ಯಾದಿ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಈಗಲೂ ಸಕ್ರಿಯ. 60-70ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳದ್ದೇ ಆರ್ಭಟವಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಿದ ಪರಿಣಾಮ ಭಾರತದ ಆಂತರಿಕ ಭದ್ರತೆಗೇ ಸವಾಲಾಗುವಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಳೆದಿತ್ತು. ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಅಂತ್ಯವಿದೆಯಲ್ಲವೇ?

ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆದಿರುವ ಈ ಕ್ಷಿಪ್ರ ರಾಜಕೀಯ ಮನ್ವಂತರ ಇಡೀ ಭಾರತದ ಗಮನ ಸೆಳೆದಿದೆ. ಅದರಲ್ಲೂ ಕಳೆದ 25 ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್‌ ಪಕ್ಷ ದ (ಸಿಪಿಐ) ಆಳ್ವಿಕೆ ಇದ್ದ ತ್ರಿಪುರಾದಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿಯ ಪ್ರಚಂಡ ಗೆಲುವಂತೂ ದೇಶದ ರಾಜಕಾರಣದಲ್ಲಿಯೇ ಚಾರಿತ್ರಿಕ. ಒಟ್ಟು 60 ಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಪೈಕಿ 44 ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಜೆಪಿ ನೇತೃತ್ವದ ಎನ್‌ಡಿಎ ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಿತ್ತು. ಈ ಹಿಂದೆ ಬಹುಕಾಲ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್‌ ಕೂಡ ಘೋರ ಪರಾಭವಕ್ಕೀಡಾಗಿದೆ.

ಈಶಾನ್ಯ ಭಾರತ ಯಾಕೆ ಇಂಥ ಬದಲಾವಣೆ ಕಾಣುತ್ತಿದೆ? ಇತ್ಯಾದಿ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಜಾಲತಾಣದಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂ ಮೂಲದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೊಬ್ಬ ಕೊಟ್ಟಿರುವ ಉತ್ತರ ವಿಸ್ಮಯಕರ. ''ಹಿಂದಿನ ಸರಕಾರಗಳು ನಮ್ಮ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶೀಯರನ್ನು ಅಕ್ರಮವಾಗಿ ನುಸುಳಲು ದಾರಿ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿವೆ. ಇದೇ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮುಂದುವರಿದರೆ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ನಾವೇ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಾಗಲಿದ್ದೇವೆ. ಅಸ್ಸಾಂ ಅನ್ನು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶಕ್ಕೇ ಸೇರಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಕೂಗು ಬಲವಾದರೆ ಅಚ್ಚರಿ ಇಲ್ಲ. ಭಾರತವೇ ನಮಗೆ ಉಳಿದಿರುವ ಆಶಾಕಿರಣ. ಈ ದೇಶ ಎಲ್ಲ ಧರ್ಮ, ಮತ ಪಂಥಗಳ ಜನತೆಯನ್ನು ಸಮಾನವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಈಗ ನಮ್ಮ ನೆಲದಲ್ಲೇ ನಮ್ಮನ್ನು ತುಳಿಯಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮ ಭೂಮಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗಬೇಕು. ನಮಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತ ವಾತಾವರಣ ಬೇಕು. ಸಬ್‌ ಕಾ ಸಾಥ್‌ ಸಬ್‌ ಕಾ ವಿಕಾಸ್‌ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ನಾವು ನಿಶ್ಚಿಂತೆಯಿಂದ ಇರಬಹುದು,'' ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ.

ಇವೆಲ್ಲದರ ಜತೆಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಲಘುವಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸುವಂತಿಲ್ಲ. ಭೌಗೋಳಿಕವಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಪ್ರದೇಶವಾದರೂ, ದೇಶದ ಭದ್ರತೆ ಹಾಗೂ ಆರ್ಥಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಮಹತ್ವದ ಪಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಈ ಸಣ್ಣ ರಾಜ್ಯಗಳು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ಆದಾಯವನ್ನೇ ಬಹುವಾಗಿ ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದ್ದರೂ, ವ್ಯೂಹಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಅತ್ಯಂತ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಜಾಗ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಭಾರತ ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾದ ನಡುವೆ ಭೌಗೋಳಿಕ ಸಂಪರ್ಕ ಸೇತುವಾಗಿಯೂ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುವ ಲಕ್ಷ ಣಗಳು ಈಗ ಕಾಣಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದೆ!

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳು ಕೇಂದ್ರ ಸರಕಾರದ ನೆರವನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವುದರಿಂದ, ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿರುವ ಪಕ್ಷವನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸುವುದು ಸಹಜ ಎಂಬ ವಾದವಿದೆ. ಹೀಗಿದ್ದರೂ, ಜಾಗತೀಕರಣಕ್ಕೆ ದೇಶ ತೆರೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ ಉಂಟಾಗಿರುವ ಬದಲಾವಣೆಯ ಗಾಳಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಜನರನ್ನು ಹೊಸ ಚಿಂತನೆಗಳತ್ತ ಪರಿವರ್ತಿಸಿದೆ. ಭಾರತ ಹಾಗೂ ಜಗತ್ತಿನ ಇತರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಏನು ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ? ಎಂಬುದು ಈಗ ಈಶಾನ್ಯ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿನ ಜನತೆಗೂ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಚುನಾವಣೆ ಫಲಿತಾಂಶಗಳ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತಿದೆ. ಅಸ್ಸಾಂನಲ್ಲಿ ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದ ಆದಿಯಲ್ಲಿ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಅಕ್ರಮ ವಲಸಿಗರ ವಿರುದ್ಧ ಆರಂಭವಾದ ಚಳವಳಿಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ಜನ ಜಾಗೃತಿ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು.

ಮೊಟ್ಟ ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ದೇಶದ ಭದ್ರತೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳು ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಣಾಯಕ. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಪೂರ್ವ, ದಕ್ಷಿಣ, ಆಗ್ನೇಯ ಮತ್ತು ನೈಋುತ್ಯ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಮಹಾ ಸಾಗರದ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಭದ್ರ ಕೋಟೆ ಇದೆ. ಉತ್ತರ, ಈಶಾನ್ಯ, ವಾಯುವ್ಯದಲ್ಲಿ ಹಿಮಾಲಯದ ರಕ್ಷಣೆ ಇದೆ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ವಾಯುವ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದರೆ, ಈಶಾನ್ಯದಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ಗಡಿ ಇದೆ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನ, ಚೀನಾ ಎರಡೂ ಗಡಿ ತಕರಾರು ತೆಗೆದು ಭಾರತದೊಡನೆ ಸೆಣಸಾಡಿದ ಇತಿಹಾಸವೇ ಇದೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಸಣ್ಣ ಪುಟ್ಟ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶವಾದರೆ, ಯಾವುದೋ ಬಲಿಷ್ಠ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕ ನೆರವಿಗೆ ತಲೆದೂಗಿ, ತನ್ನ ನೆಲವನ್ನು ಅದರ ಸೇನೆಯ ಜಮಾವಣೆಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಟ್ಟರೆ? ಆಗ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸಮಸ್ಯೆ ಆಗದೆ ಇದ್ದೀತೆ?

ಎರಡನೆಯದಾಗಿ ಹಿಮಾಲಯದ ತಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಪರಿಸರದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೂ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಪ್ರದೇಶಗಳು. ಅಗಾಧ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲವನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಿವೆ. 51 ಬಗೆಯ ಅರಣ್ಯಗಳು, ಅಮೂಲ್ಯ ಔಷಧೀಯ ಗಿಡ ಮೂಲಿಕೆಗಳು ಇಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯ. ಕಾಜಿರಂಗ ಸೇರಿದಂತೆ ಹಲವು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಉದ್ಯಾನವನಗಳ ಪ್ರವಾಸಿ ತಾಣವಿದು. 220ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಜನಾಂಗದ ಜನ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಅಸ್ಸಾಂನ ಚಹಾ ಲೋಕಪ್ರಸಿದ್ಧ. ಇಡೀ ಈಶಾನ್ಯ ವಲಯದಲ್ಲಿ ತೈಲ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು ಪತ್ತೆಯಾಗಿದ್ದು, ನೂತನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳೂ ಲಭ್ಯವಿರುವುದರಿಂದ ಮುಂದಿನ ದಶಕದಲ್ಲಿ ತೈಲೋತ್ಪಾದನೆಯನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಅವಕಾಶಗಳಿವೆ. ಹೀಗಾಗಿ ದೇಶದ ಹೈಡ್ರೊಕಾರ್ಬನ್‌ ಹಬ್‌ ಎಂದು ಮೋದಿ ಸರಕಾರ ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದು, 2030ರ ವೇಳೆಗೆ ಇಲ್ಲಿ ತೈಲ ಮತ್ತು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅನಿಲೋತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ದ್ವಿಗುಣಗೊಳಿಸಲು ಯೋಜನೆ ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿದೆ. ಇದು ದೇಶದ ಭಾರಿ ಇಂಧನ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ನೀಗಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಸಹಕಾರಿ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ 2030ರ ತನಕ 1.30 ಲಕ್ಷ ಕೋಟಿ ರೂ.ಗಳಷ್ಟು ಹೂಡಿಕೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಲು ಸರಕಾರ ನೀತಿ ರಚಿಸಿದೆ.

ಭಾರತ ಮತ್ತು ಆಸಿಯಾನ್‌ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ವಾಣಿಜ್ಯ, ವ್ಯಾಪಾರ ಬಾಂಧವ್ಯ ವರ್ಷದಿಂದ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ವೃದ್ಧಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಸಂಪರ್ಕ ಸೇತು ಅಥವಾ ಹೆಬ್ಬಾಗಿಲೇ ಈಶಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಗಳು! ಇದು ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೂ ಗಮನಾರ್ಹ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಬಲ್ಲ ಬೆಳವಣಿಗೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅಲ್ಲೀಗ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ಅರುಣೋದಯವಾಗಿದೆ!

ಹಾಗಾದರೆ ಕಳೆದ ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ಆಗಿರುವ ಪರಿವರ್ತನೆ, ಈಶಾನ್ಯಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿರುವ ಆದ್ಯತೆಯೇನು? ಮುಂದಿನ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನೋಡೋಣ.

ಮುಂದಿನ ಲೇಖನ

Vijay Karnataka News App: ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲು ನಡೆಯುವ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನುಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೀರಾ? ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಆ್ಯಪ್‌ಡೌನ್‌ಲೋಡ್‌ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಹಾಗೂ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ ಕಳಿಸಿ
ಲೇಟೆಸ್ಟ್‌ ನ್ಯೂಸ್‌ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಿರಿ, Vijay Karnataka ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ಪೇಜ್‌ ಲೈಕ್‌ ಮಾಡಿರಿ