ಆ್ಯಪ್ನಗರ

ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ಕಡೆಗಣನೆ: ಸಮೀಕ್ಷೆ, ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆ ಇತ್ಯಾದಿ...

ಹೆಲ್ಪ್‌ಏಜ್‌ ಎಂಬ ದತ್ತಿ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ವೃದ್ಧರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಮೀಕ್ಷೆ ನಡೆಸಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚರಿ ಎಂಬಂತೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕರಾವಳಿ ಮಂಗಳೂರು, ವೃದ್ಧರ ಕಡೆಗಣನೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಸಂಸ್ಥೆಯ ವರದಿ ಹೇಳಿದೆ.

Vijaya Karnataka Web 16 Jun 2018, 9:13 am
- ಹರೀಶ್‌ ಕೇರ
Vijaya Karnataka Web seenior


ಹೆಲ್ಪ್‌ಏಜ್‌ ಎಂಬ ದತ್ತಿ ಸಂಸ್ಥೆಯೊಂದು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ವೃದ್ಧರ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಮೀಕ್ಷೆ ನಡೆಸಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚರಿ ಎಂಬಂತೆ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕರಾವಳಿ ಮಂಗಳೂರು, ವೃದ್ಧರ ಕಡೆಗಣನೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ ಎಂದು ಸಂಸ್ಥೆಯ ವರದಿ ಹೇಳಿದೆ. ಇದು ಕರಾವಳಿಗರ ಆಕ್ರೋಶಕ್ಕೂ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಹೆಲ್ಪ್‌ಏಜ್‌ ಸಮೀಕ್ಷೆಗೆ ದೇಶದ 23 ನಗರಗಳನ್ನು ಆಯ್ದುಕೊಂಡು, 5014 ವೃದ್ಧರನ್ನು ಸಂದರ್ಶಿಸಿತ್ತು. ಅಂದರೆ, ಒಂದು ನಗರಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು 218 ಮಂದಿಯಂತೆ. ನೂರು ಕೋಟಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಿರುವ ಭಾರತದಂಥ ಮಹಾದೇಶದಲ್ಲಿ ಐದುಸಾವಿರ ವೃದ್ಧರನ್ನು ಸಮೀಕ್ಷಿಸಿದರೆ ಸಾಕೆ? ರಾರ‍ಯಂಡಮ್‌ ಸ್ಯಾಂಪಲಿಂಗ್‌ (ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಹೆಕ್ಕಿದ ಮಾದರಿಗಳು) ಮಾದರಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡುವ ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ನಿಜ ಚಿತ್ರ ಕಾಣಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ. ಮಾದರಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಿದ್ದಷ್ಟೂ ಫಲಿತಾಂಶ ನಿಖರವಾಗುತ್ತ ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಬೆಂಗಳೂರು ಸೇರಿದಂತೆ ಮಹಾನಗರಿಗಳಲ್ಲಿ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಅನಾಥರಾಗಿ ಕಾಣಸಿಗುವ ವೃದ್ಧರ ಅರ್ಧದಷ್ಟೂ ಮಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳು ಹೆಚ್ಚು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಆಗಬೇಕು ಎಂಬುದು ಕೂಡ ಇಲ್ಲಿ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.

ಸಮೀಕ್ಷೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ, ಫಲಿತಾಂಶವಂತೂ ನಾವು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿಬಹುದಾದಂತೆಯೇ ಇದೆ. ಅತ್ಯಧಿಕ ಎಂದರೆ ಶೇ.47ರಷ್ಟು ವೃದ್ಧರು ತಾವು ಶೋಷಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಹತ್ತಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ನಗರಗಳು ಶೇ.30ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವೃದ್ಧರ ಶೋಷಣೆಯನ್ನು ದಾಖಲಿಸಿವೆ. ಒಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ, ವೃದ್ಧರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಶೋಷಣೆಗೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಿರುವುದು ತಮ್ಮ ಗಂಡುಮಕ್ಕಳಿಂದಲೇ ಅಂತೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಸೊಸೆಯಂದಿರು ಪಾರಂಪರಿಕ 'ವಿಲನ್‌' ಪಾತ್ರದಿಂದ ಪಾರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಪುತ್ರರಿಂದ ಶೇ.52ರಷ್ಟು ಹಾಗೂ ಸೊಸೆಯಂದಿರಿಂದ ಶೇ.34ರಷ್ಟು ಮಂದಿ ಹಿಂಸೆ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಬಾರಿಯ ಸಮೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ವಿಲನ್‌ನ ಸ್ಥಾನ ಪಡೆದಿರುವುದು ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ- ಇಂಟರ್‌ನೆಟ್‌. ಮಕ್ಕಳು- ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳು ಮೊಬೈಲ್‌ ಮೊದಲಾದ ಗ್ಯಾಜೆಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಕಡೆಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದು ಶೇ.65ರಷ್ಟು ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ಅಳಲು. ತಾವು ಕುಟುಂಬದ ಇತರರ ಜತೆ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಅನ್ಯೋನ್ಯತೆಯ ಸಮಯವನ್ನು ಈ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಕಿತ್ತುಕೊಂಡಿದೆ ಎಂಬುದು ಅವರ ದುಃಖ.

ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ಅಳಲನ್ನು ಎಷ್ಟರ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಮುಖಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು? ಸಮೀಕ್ಷೆಗೊಳಗಾದವರು ತಮ್ಮ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಯಾವುದೇ ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆಯಿಲ್ಲದೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಂಬಬಹುದೆ? ಈ ವೃದ್ಧರ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿರುವ ಕಿರಿಯರನ್ನೂ ಮಾತನಾಡಿಸಲಾಗಿದೆಯೆ? ಮುಂತಾದ ಹಲವು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಏಳುತ್ತವೆ. ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸುವ ಮಕ್ಕಳು ಸಾಕಷ್ಟು ಇರುವಂತೆ, ಮಕ್ಕಳು ಮಾಡುವ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ತಪ್ಪುಗಳನ್ನೂ ಮಹಾಪ್ರಮಾದವೆಂಬಂತೆ ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷಿಸಿ ಹೇಳುವ ಹಿರಿಯರೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಮಂದಿ. ಹೀಗಾಗಿ ಇಂಥ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ಯಾವ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಮಾತನಾಡುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದು ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರ ಕಡೆಗಣನೆ ಇಂದು ನಿನ್ನೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯಲ್ಲ. ಸಮಾಜ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇದ್ದಾಗಲಿಂದ ಇದು ಇರಬಹುದು; ಹಾಗೆಯೇ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಭಯಾನಕವಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಿಸುವ, ಒತ್ತಡ ಹೇರುವ ದುರ್ಬಲ ಪೇರೆಂಟಿಂಗ್‌ ಅಥವಾ ಕೆಟ್ಟ ಪೋಷಕತನವೂ ಇದೆ.

ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರಿಗೆ ಆಗುವ ಹಿಂಸೆ ಬರಿಯ ಮಾನಸಿಕವಾದದ್ದೇ ಅಥವಾ ಭೌತಿಕ ನೆಲೆಯದ್ದೇ? ಮಕ್ಕಳು ಹೆತ್ತವರನ್ನು ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸಿಸುವುದಕ್ಕೂ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಹಿಂಸಿಸುವುದಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆಯೇ ಹೆತ್ತವರನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯನ್ನು ತೊರೆದುಬಿಡುವುದು ಕೂಡ ಕ್ರೌರ‍್ಯವೇ. ಹೆತ್ತವರನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳದ ಮಕ್ಕಳು ಹೇಗೆ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನೋಡುವುದು ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಒಂದು ಮಗ್ಗುಲಿನ ಪರಿಹರವಾದೀತು. ಸಮಸ್ಯೆಯ ಎಲ್ಲ ಮುಖಗಳ ಪರಿಶೀಲನೆಗೂ ಅದರ ಪರಿಹಾರಕ್ಕೂ ಅದನ್ನು ಸಮಗ್ರವಾಗಿ ನೋಡುವುದು ಮುಖ್ಯ. ಈ ಮಕ್ಕಳು ಸಮಾಜದ ಸೃಷ್ಟಿಯೋ? ಅಥವಾ ತಮ್ಮದೇ ಹೆತ್ತವರ ಕೆಟ್ಟ ಪೇರೆಂಟಿಂಗ್‌ನ ಸೃಷ್ಟಿಯೋ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಹಿಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸೀತು. ಆದರೆ ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ನೀಡುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ.

ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಇಡೀ ಸಮಾಜವೇ ವೃದ್ಧಸ್ನೇಹಿಯಾಗಿಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಯಾವ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ವೃದ್ಧಸ್ನೇಹಿಯಾಗಿ ನಾವು ರೂಪಿಸಿದ್ದೇವೆ? ನಮ್ಮ ವೃದ್ಧರು ಮುಂಜಾನೆ- ಸಂಜೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಯೋಚನೆಯಿಂದ ಕಳೆಯುವಷ್ಟು ಅವಕಾಶ ಪಾರ್ಕ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಇದೆಯೆ? ಇವರು ಸಲೀಸಾಗಿ ಸಂಚರಿಸುವಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಮ್ಮ ರಸ್ತೆಗಳೂ ಫುಟ್‌ಪಾತ್‌ಗಳೂ ಇವೆಯೆ? ಎಷ್ಟು ಮಾಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ, ನಿಲ್ದಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರಿಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂಥ ಇಳಿಜಾರು ಮೆಟ್ಟಿಲಗಳು, ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸಂಚಾರಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಗಾಲಿಕುರ್ಚಿ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಒದಗಿಸಲಾಗಿದೆ? ಪಿಂಚಣಿಗಾಗಿ ಬಂದು ಬ್ಯಾಂಕ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಯೂ ನಿಲ್ಲುವ ವೃದ್ಧರನ್ನು ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತಿದೆ? ಬಸ್ಸುಗಳಲ್ಲಿ ವೃದ್ಧರಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಮಂದಿ ತಮ್ಮ ಸೀಟು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡುತ್ತಾರೆ? ಎಷ್ಟು ರೆಸ್ಟೋರೆಂಟ್‌ಗಳು ವೃದ್ಧರ ಸಮೇತ ಬಂದ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ವಿಶೇಷ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಅಥವಾ ಡಿಸ್ಕೌಂಟ್‌ ಕೊಡುತ್ತವೆ? ಟಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ವೃದ್ಧರಿಗಾಗಿ ಬರುವ ಕಾರ‍್ಯಕ್ರಮಗಳೆಷ್ಟು? ಇವೆಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಉತ್ತರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಹೋದರೆ ಅದೊಂದು ವೃದ್ಧವಿರೋಧಿ ಸಮಾಜದ ಆತ್ಮಚರಿತ್ರೆಯೇ ಆದೀತು. ಸಾವಿರಾರು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಇರುವ ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮಗಳು, ಅನಾಥಾಶ್ರಮಗಳೂ ಈ ಮಾತನ್ನೇ ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತವೆ.

ಅಂದರೆ, ಒಟ್ಟು ಸಮಾಜವೇ ವೃದ್ಧವಿರೋಧಿಯಾಗಿದೆ. ಈ ಅಧಃಪತನದ ಮೂಲ ಎಲ್ಲಿದೆ? ವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಪದ್ಧತಿ, ಆಧುನಿಕ ಜೀವನಕ್ರಮಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ತಮ್ಮದೇ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡಿವೆ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ದುಡಿಯುವ ಕೈಗಳು ಮಾತ್ರ ಉಪಯುಕ್ತ ಎಂಬ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಯಾವಾಗಿನಿಂದ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ರೂಢವಾಯಿತೋ ಅಂದಿನಿಂದಲೇ ಈ ಪತನ ಶುರುವಾಯಿತು. ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಕಲಿಕೆ ಅಂದರೆ ನೌಕರಿ, ಕಲಿಕೆ ಅಂದರೆ ಯಶಸ್ಸು, ಕಲಿಕೆ ಎಂದರೆ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ಎಂಬ ಸೂತ್ರವನ್ನು ಬಿತ್ತತೊಡಗಿದಾಗಿನಿಂದ ಇದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗುತ್ತ ಹೋಯಿತು. ತನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಮಾತ್ರವೇ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ತನ್ನ ಸುಖವನ್ನೇ ಮೂರೂ ಹೊತ್ತು ಚಿಂತಿಸುವ, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ದುಡಿಯುವ ಸ್ವಾರ್ಥಪರ ರೋಬೋಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ನಾವು ತೊಡಗಿದಂದಿನಿಂದ ಹೀಗಾಗತೊಡಗಿತು. ಸಾಮಾಜಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ನಾವು ಪರಿಚಯಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯೂ ಮಾತಾಡಲಿಲ್ಲ. ದುಡಿಮೆಯ ಆವರ್ತದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡ ಪೋಷಕರೂ ತಿಳಿಸಿಕೊಡಲಿಲ್ಲ.

ಇದು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ತಗುಲಿದ ರೋಗದ ಆರಂಭಿಕ ಲಕ್ಷಣ ಮಾತ್ರ. ರೋಗ ಬಿಗಡಾಯಿಸಿದ ಬಗೆಯನ್ನು ಇತರ ಕೆಲವು ಮುಂದುವರಿದ ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇವೆ. ಸಂಪರ್ಕವೇ ಇಲ್ಲದೆ ತಮ್ಮದೇ ದ್ವೀಪಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಂಡ ಹಿರಿಯ ಮತ್ತು ಕಿರಿಯ ತಲೆಮಾರುಗಳು; ಛಿದ್ರಗೊಂಡ ಕೌಟುಂಬಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ; ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಒಂಟಿತನ, ಮಾನಸಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು; ಏರುತ್ತಿರುವ ಸೈಕೋಪಾತ್‌ಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ; ಒಂದಿಡೀ ತಲೆಮಾರೇ ಮಾದಕ ವ್ಯಸನದ ದಾಸನಾದ ಬಗೆ; ಇವೆಲ್ಲವೂ ಇಂದು ದೃಷ್ಟಿಗೋಚರ. ಭಾರತದ ಕೌಟುಂಬಿಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಭದ್ರವಾಗಿದೆಯೆಂದೂ, ಇಲ್ಲಿ ಅಂಥ ಸನ್ನಿವೇಶ ಸದ್ಯಕ್ಕಾದರೂ ಬರಲಾರದೆಂದೂ ಹೇಳುವುದು ಆಶಾಭಾವನೆಯ ಮಾತು; ಆದರೆ ಇಂಥ ಸಮೀಕ್ಷೆಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಛಿದ್ರತೆಗಳನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಬಿಡುತ್ತವೆ.

ನಾವು ಕೂಡಲೇ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತಾಡದಿದ್ದರೆ ದುರಂತ ಕಾದಿದೆ. ಸಮೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಹಿರಿಯರು ಹೇಳಿರುವಂತೆ- ''ನಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ.'' ಹಿರಿಯ ವರ್ಸಸ್‌ ಕಿರಿಯ ತಲೆಮಾರು ಎಂಬ ಬೈನರಿ ವಿಭಜನೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು ನೋಡದೆ, ಸಮಗ್ರ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಬೇಕು. ಮಾನವೀಯ ಅನುಕಂಪ, ಕೌಟುಂಬಿಕ ವಾತ್ಸಲ್ಯಗಳೇ ಪ್ರಧಾನ ಮೌಲ್ಯಗಳು ಎಂಬುದನ್ನು ನಮ್ಮ ಭವಿಷ್ಯದ ತಲೆಮಾರಿನಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತುವಂತಾದರೆ ಆಗ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವಾಗುತ್ತದೆ.

ಮುಂದಿನ ಲೇಖನ

Vijay Karnataka News App: ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲು ನಡೆಯುವ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನುಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೀರಾ? ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಆ್ಯಪ್‌ಡೌನ್‌ಲೋಡ್‌ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಹಾಗೂ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ ಕಳಿಸಿ
ಲೇಟೆಸ್ಟ್‌ ನ್ಯೂಸ್‌ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಿರಿ, Vijay Karnataka ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ಪೇಜ್‌ ಲೈಕ್‌ ಮಾಡಿರಿ