ಆ್ಯಪ್ನಗರ

ಮಳೆ ಮಾಯೆಯ ಒಳಗೆ

ನಿಜವಾದ ಮಳೆ ನೋಡಬೇಕೆಂದರೆ ಮಲೆನಾಡಿಗೇ ಹೋಗಬೇಕು ಮಳೆ ನೋಡಲೆಂದೇ ಹೋಗಿ ಮಲೆನಾಡಿನ ಸೌಂದರ‍್ಯವನ್ನೆಲ್ಲ ಸವಿದ ಅನುಭವ ಕಥನವಿಲ್ಲಿದೆ...

Vijaya Karnataka Web 8 Jul 2018, 5:00 am
ಮಳೆ ಮಾಯೆಯ ಒಳಗೆ
Vijaya Karnataka Web an article on rain travel
ಮಳೆ ಮಾಯೆಯ ಒಳಗೆ


ನಿಜವಾದ ಮಳೆ ನೋಡಬೇಕೆಂದರೆ ಮಲೆನಾಡಿಗೇ ಹೋಗಬೇಕು. ಮಳೆ ನೋಡಲೆಂದೇ ಹೋಗಿ ಮಲೆನಾಡಿನ ಸೌಂದರ‍್ಯವನ್ನೆಲ್ಲ ಸವಿದ ಅನುಭವ ಕಥನವಿಲ್ಲಿದೆ.
ಇಂದ್ರಜಿತ್‌ ಶಾಂತರಾಜ್‌


ಇಲ್ಲಿ ಮಳೆಯದ್ದೇ ಸದ್ದು, ಕಾಡಿನದ್ದೇ ಗದ್ದಲ! ಮಳೆಗಾಲದ ಮಲೆನಾಡಿನ ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯ ಬಣ್ಣಿಸಲು ಪದಗಳು ಸಾಲದು. ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಭೋರೆಂದು ಮಳೆ ಸುರಿಯುವಾಗ ಬೇರೇನೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡದಿದ್ದರೂ, ಸುಮ್ಮನೆ ಕಾಲು ಚಾಚಿ ಮಳೆಯನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಾ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಕಾಫಿ ಹೀರುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಬೇರೆ ಸ್ವರ್ಗ ಇದೆ ಅನ್ನುವುದು ನಂಬಲಸಾಧ್ಯ! ಮಲೆನಾಡಿನ ಮಳೆ 'ಒಂದೇ ಭಾವದ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಗೂಡಲ್ಲ. ಕೇವಲ ಕಪ್ಪು ಬಿಳುಪಿನ ಒಡನಾಡಿಯಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ಕಾಡುವ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಪದಗಳ ರೂಪ ಕೊಡುವ ಶಕ್ತಿ. ಮನುಷ್ಯರೆಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನಗಣ್ಯ ಎಂದು ಸಾರುವ ಪರಿಸರ ಮಾತೆಯ ಶಕ್ತಿ ಪ್ರದರ್ಶನ'. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ 'ರವಿ ಕಾಣದ್ದನ್ನು ಕವಿ ಕಂಡ' ಎಂಬ ಮಾತನ್ನು ನೈಜವಾಗಿಸುವ, ಇಹ ಲೋಕದ ಪರಿವೆಯೇ ಇಲ್ಲದೆ ಮಾಯಾಲೋಕದಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುವ ಮಾಯಾವಿಯೇ ಮಲೆನಾಡ ಮಳೆಗಾಲ. ಇಂತಹ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸೊಬಗನ್ನು ರಾಜ್ಯದ ಇನ್ನಿತರರಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಲು ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ನೆಡೆಸುವ ಹಬ್ಬವೇ 'ಮಳೆಹಬ್ಬ'!

ಎರಡು ದಿನಗಳ ಮುಂಚೆ ಇದಕ್ಕೆ ತಯ್ಯಾರಿ ನಡೆಸುತ್ತಾ ಇದ್ದಾಗಲೇ ಕೆಲವು ವಾರಗಳ ಮುಂಚೆ ಹೋದ ನನ್ನ ಎರಡು ದಿನದ ಮಲೆನಾಡಿನ ಪ್ರವಾಸದ ಸಿಹಿ ಅನುಭವ ಹಾಗೆ ಕಾಡುತಲಿತ್ತು. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಕೆಲಸಗಳ ಜಂಜಾಟಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಎರಡು ದಿನ ಸಮಯ ಹೊಂದಿಸುವುದು ಸುಲಭದ ಮಾತಲ್ಲ. ಹೇಗೋ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಸಮಯ ಹೊಂದಿಸಿ ಹೊರಟಿದ್ದೆ. ಮೊದಲು ಶಿವಮೊಗ್ಗ, ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ, ಆದರೆ ಶಿರ್ಸಿ, ಬನವಾಸಿ, ಆಮೇಲೆ ಧರ್ಮಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದು ಅಂತ ಮನಸಿನಲ್ಲೇ ಪ್ರವಾಸದ ಯೋಜನೆ ರೂಪಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಸಿಕ್ಕ ನನ್ನ ಸಹಪಾಠಿ ರೇಣುಕ ಮತ್ತು ಅವರ ಮನೆಯವರ ಒತ್ತಾಯ, ಅವರ ತೋಟ, ಕಾಡಿನ ವರ್ಣನೆ ಕೇಳುತ್ತಾ ನನ್ನ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣನೆಯ ಅಸೂಯೆಯೂ ಬಂದಿತ್ತು.

ಮುಗಿಯದಿರಲಿ ಮಳೆಯೂ ಕಾಡೂ

ಒಂದು ಗುರುವಾರ ಮುಂಜಾನೆಯೇ ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಕಡೆ ಹೊರಟೆ. ಮಾರ್ಗ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಡ್ಲಿ ತಿಂದು ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮನೆ ಸೇರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ದಿನ ಶಿವಮೊಗ್ಗದಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ನನ್ನ ಸಹಪಾಠಿ ರೇಣುಕ ಇರುವ ಊರಾದ ಮರಲಕೆರೆಗೆ ಹೊರಟೆ. ಈ ಜಾಗ ಮಲೆನಾಡಿನ ಮಧ್ಯಭಾಗವಾದ ರಿಪ್ಪನ್‌ ಪೇಟೆ, ಹುಂಚ ಆದ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಬರುತ್ತದೆ. ಏನೇ ಹೇಳಿ, ನಾವು ವಾಟ್ಸಾಪಿನ ಪರದೆಯಲ್ಲಿ ಚೆಂದದ್ದೊಂದು ಕಾಡಿನ ಚಿತ್ರದ ಜೊತೆ ಗುಡ್ಮಾರ್ನಿಂಗ್‌ ಸಂದೇಶ ಕಳಿಸಿ ಏನೇ ಪೋಸು ಕೊಟ್ಟರೂ ಆ ಮಳೆ ಬೀಳುವ ಕಾಡನ್ನು ಯಾವ ಚಿತ್ರಗಳೂ ವರ್ಣಿಸೋಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಚಿತ್ರಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮೀರಿಸಿದ ಆ ಕಾಡಿನ ಸೊಗಸನ್ನು ನಾವೇ ಹೋಗಿ ಸ್ವತಃ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು. ಆ ಕಾಡಿನ ಖಾಲಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನೇ ಡ್ರೈವ್‌ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದರೆ, ಈ ಕಾಡು ಮುಗಿಯುವುದು ಬೇಡ, ಈ ಡ್ರೈವ್‌ ಕೂಡ ಮುಗಿಯುವುದು ಬೇಡ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಬೆಳಗಿನ ಉಪಹಾರಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಬೇಕು ಎಂದು ರೇಣುಕನ ಅಪ್ಪಣೆಯೂ ಆಗಿತ್ತು. ಅಂತೂಇಂತು ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ಡ್ರೈವ್‌ ನಂತರ ಮರಲಕೆರೆ ಬಂದೇಬಿಡ್ತು. ಒಂದು ಬಲಗಡೆ ಟರ್ನ್‌ ತಗೊಂಡು ನೂರು ಮೀಟರ್‌ ಹೋದರೆ ಅವರ ಮನೆ. ಹೋದ ತಕ್ಷ ಣವೇ ಒಳ್ಳೆ ಕಾಫೀ ಕೂಡ ಆಯ್ತು.

ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮನಮೋಹಕ ರಮಣೀಯ ದೃಶ್ಯ ಎಂತಹವರನ್ನು ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತರನ್ನಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ರೇಣುಕನ ಪರಿವಾರದವರ ಜೊತೆ ಜಗಲಿ ಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲೇ ಮಾತಾಡ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ವಿ. ಆಗ ನನಗಾದ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಏನೆಂದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ನೀರವ ಮೌನ. ನನಗೆ ಮಲೆನಾಡಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಕಾಡಾಗಲಿ ಹೊಸದಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿನ ನೀರವ ಮೌನವನ್ನ ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ಯಾಕೋ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೇ ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಬೆಂಗಳೂರು ಟ್ರಾಫಿಕ್‌ ಪ್ರಭಾವವಿರಬೇಕು. ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಹಾಗೇ ಕುಳಿತೆ. ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತದ್ದು ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಿದಷ್ಟು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ತಂದಿತ್ತು. ಆಮೇಲೆ ಖಾರದ ಒತ್ತು ಶ್ಯಾವಿಗೆ, ಅವಲಕ್ಕಿ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಾಫಿ ಕುಡಿದು, ರೇಣುಕಾಳ ಪರಿವಾರದವರ ಜೊತೆ ತೋಟ ನೋಡಲು ಹೊರಟೆ. ಅದನ್ನು ತೋಟ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದೋ, ಕಾಡು ಎಂದು ಕರೆಯುವುದೋ, ಅಥವಾ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿರುವ ತೋಟ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದೋ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರು ದಟ್ಟವಾದ ಮರಗಳು, ಭಯಂಕರ ನಿಶ್ಶಬ್ದ. ಆಗ ತಾನೇ ಮಳೆಗಾಲ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಮಲೆನಾಡಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸಗಳು ಶುರುವಾಗುವುದೇ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ, ಎಷ್ಟೇ ಮಳೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿದ್ದರೂ ಇಲ್ಲಿನ ರೈತರು ಮಂಡೆಹಾಳೆ, ಕಂಬ್ಳಿಕೊಪ್ಪೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಟರೆ ಅದರ ಸಂಭ್ರಮವೇ ಬೇರೆ ಬಿಡಿ. ಆಗ ಸುತ್ತಾಡುವಾಗಲೇ ಅನಿಸಿದ್ದು, ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕೃತಿ ಹೇಗೆ ಮಾಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ನೆಮ್ಮದಿ ಎಷ್ಟು ಮಹತ್ವದ್ದು ಎಂದು!

ಮಲೆನಾಡಿನ ರಸಪಾಕ

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮನೆಗೆ ಬಂದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ರಸಗವಳ! ಕ್ಯಾರೆಟ್‌ ಪಾಯಸ, ಚಿತ್ರಾನ್ನ, ಪತ್ರೊಡೆ, ತಂಬುಳಿ, ಅನ್ನ, ಸಾರು ಎಲ್ಲಾ ನಮಗಾಗಿ ಕಾದಿತ್ತು. ಗಡದ್ದಾಗಿ ಊಟ ಆದಮೇಲೆ ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲ ಪಕ್ಕದ ಊರಿನ ದಾವಣೇಬೈಲು ಕಲ್ಲು ದೇವಸ್ಥಾನ ನೋಡಲು ಹೊರಟೆವು. ಆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಕಲ್ಲಿನ ಗೋಡೆಗಳು ಮಲೆನಾಡಿನ ಮಳೆಗೆ ಸವಾಲು ಹಾಕಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಸೊರಗುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದವು. ಆ ಗೋಡೆಗಳಾದರೂ ಎಷ್ಟು ಅಂತ ತಡೆದಾವು? ಶತಮಾನಗಳ ಮಳೆ, ಗಾಳಿಯ ಪೆಟ್ಟು ಕಗ್ಗಲ್ಲನ್ನೂ ಮೆದುವಾಗಿಸಿತ್ತು. ರೇಣುಕಾಳ ಮಕ್ಕಳಾದ ಧನ್ಯ ಮತ್ತು ಅಭಿ ಇಬ್ಬರೂ ಆ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಸೀರಿಯಲ್‌ ಶೂಟಿಂಗ್‌ ಆಗಿತ್ತು. ಶೂಟಿಂಗ್‌ಗೆ ಯಾರ್ಯಾರು ಬಂದಿದ್ದರು, ಅವರು ಪಟ್ಟ ಕಷ್ಟಗಳೇನು ಅಂತ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಯಾರು ಈ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲ, ಈ ದೇವಸ್ಥಾನ ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ ಹಳೆಯದು ಎಂದು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ವಾದವನ್ನು ಮಂಡಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇವತ್ತಿಗೂ ಪಕ್ಕದ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಮನೆ ಕಟ್ಟುವಾಗ, ಬಾವಿ ತೋಡುವಾಗ ಬಂಗಾರ ಸಿಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಂತೆ ಎಂದು ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಕೇಳಿ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಬಿದ್ದು ಬಿದ್ದು ನಕ್ಕೆವು. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಇಳಿ ಸಂಜೆಯಾಗಿತ್ತು. ವಾಪಸ್‌ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದಾಗ ಮಲೆನಾಡಿನ ಪ್ರಮುಖ ಬೆಳೆಗಳಾದ ಅಡಿಕೆ, ಕಾಫೀ, ಮತ್ತು ಕಾಳುಮೆಣಸು ಹೇಗೆ ಬೆಳೆಯುವುದು, ಆ ಬೆಳೆಗಳಿಗೆ ಬರುವ ರೋಗಗಳು, ಕೈಕೊಟ್ಟ ಶುಂಠಿ, ಉರುಳಾದ ವೆನಿಲ್ಲಾಗಳು, ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ದರ ವೈಪರೀತ್ಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆ ನಡೆದಿತ್ತು. ಅಡಿಕೆ ಕೊಯ್ಲು ಬಂದರೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಹಗಲು ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಸಂಭ್ರಮಿಸುತ್ತಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುವಷ್ಟರಲ್ಲೇ ಮನೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಭರ್ಜರಿ ಊಟ ಮಾಡಿ ಹಾಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ವಿ. ಹಾಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದವನು ಹೇಗೆ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದೆನೋ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಕವಿಶೈಲದಲ್ಲಿ...

ಹಿಂದಿನ ದಿನ ತೋಟದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಉಧೋ ಅಂತ ನಡೆದೂ ನಡೆದೂ ಸಾಹಸ ಮಾಡಿದ್ದ ನನಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನಿದ್ದೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ನೋಡಿದರೆ ಮಂಜು ದಟ್ಟವಾಗಿ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ಕೈಯನ್ನು ಮುಂಚಾಚಿದರೆ ನನ್ನ ಕೈಗಳೇ ಅಂತರ್ಧಾನವಾಗುವಷ್ಟು ಮಂಜು ಕವಿದಿತ್ತು. ಹಿಂದಿನ ದಿನವೇ ಇವತ್ತು ಕವಿಶೈಲಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದು ಎಂದು ನಿರ್ಧಾರವಾಗಿತ್ತು. ನನಗೂ ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಿಜೇತ ಕುವೆಂಪುರವರು ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದ ಊರು, ಅವರ ಮನೆ ಮತ್ತೆ ಅವರು ಕವಿತೆ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗ ನೋಡುವ ಮನಸಾಗಿತ್ತು. ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿ-ತೀರ್ಥಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಮುಗಿಸಿ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗಲೇ ಮನಸ್ಸು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ 'ನಡೆ ಮುಂದೆ ನಡೆ ಮುಂದೆ, ನುಗ್ಗಿ ನಡೆ ಮುಂದೆ, ಜಗ್ಗದೆಯೆ ಕುಗ್ಗದೆಯೆ ನುಗ್ಗಿ ನಡೆ ಮುಂದೆ' ಎಂದು ಮರುಳಯ್ಯ ಮಾಷ್ಟ್ರು ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇದ್ದದ್ದು ನೆನಪಾಯ್ತು. ಅಖಂಡ ವಿಶ್ವಕ್ಕೆ ವಿಶ್ವಮಾನವ ಸಂದೇಶ ಸಾರಿದ ಮಹಾನ್‌ ಚೈತನ್ಯ ಕುವೆಂಪು ಎಂದು ನೆನಪಾದಾಗ ಮೈ ಒಂದು ಕ್ಷ ಣ ಜುಮ್‌ ಅನ್ನೋಕೆ ಶುರು ಆಯ್ತು. ಈ ಯೋಚನಾಲಹರಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ಕವಿಮನೆ ಸಮೀಪಿಸಿತ್ತು. ಕಾರ್‌ ಪಾರ್ಕ್‌ ಮಾಡಿ ನೋಡಿದರೆ ದೊಡ್ಡ ಮನೆ, ಸುತ್ತಲೂ ಹಸಿರು. ಸಣ್ಣ ಮೊತ್ತದ ಟಿಕೆಟ್‌ ತಗೊಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಮನೆ ಒಳಗೆ ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡೆಬಿಟ್ವಿ.

ಕುವೆಂಪುರವರ ಕುಪ್ಪಳ್ಳಿಯ ಮನೆಯನ್ನು ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರ ಪುನರ್ನಿರ್ಮಿಸಿದೆ. ಈ ನಿರ್ಮಾಣದ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವೇನೆಂದರೆ ಕುವೆಂಪು ಅವರ ಕಾಲದ ಸೊಗಡನ್ನು ಹಾಗೆ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗಿದೆ. ಕವಿಮನೆಯ ಅಂಗಳ, ಅಡುಗೆಮನೆ, ಅಟ್ಟ, ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯಿಂದ ಸ್ನಾನದ ಕೋಣೆಯವರೆಗೂ ಕುವೆಂಪುರವರ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಸೊಗಸಾಗಿ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಅವರು ಬಳಸಿದ ವಸ್ತುಗಳು, ಡಾಕ್ಟರೇಟ್‌ ಪದವಿಗಳು, ಅವರ ವಂಶವೃಕ್ಷ ದ ಚಿತ್ರಪಟ, ಅವರ ಮದುವೆಯ ಕರೆಯೋಲೆ, ಅವರ ಅನೇಕ ಭಾವಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಅಲ್ಲಿ ಜೋಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಕೊನೆಗೆ ಕುವೆಂಪುರವರು ಮದುವೆಯಾದ ಮಂಟಪವನ್ನು ಕೂಡ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಹಾಲ್‌ನಲ್ಲೇ ಇಡಲಾಗಿದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಚಂದ್ರ ತೇಜಸ್ವಿಯವರ ಭಾವಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಮನಸ್ಸು ಯಾಕೋ ಭಾರವಾಯ್ತು. ಬರುತ್ತಾ ಇದ್ದಾಗಲೇ ಕುವೆಂಪುರವರು ಬರೆದ ಎಲ್ಲ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಳಿಗೆಯೊಂದು ನಮಗಾಗಿ ಕಾಯುತಿತ್ತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲರೂ ಕವಿಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗಡೆ ಬಂದೆವು. ನಂತರ ಕುಪ್ಪಳ್ಳಿ ವ್ಯೂ ಪಾಯಿಂಟ್‌ ನೋಡಿ, ಕುವೆಂಪುರವರು ಕುಳಿತು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಗವನ್ನು ನೋಡಿದೆವು.

ಅದಾಗಲೇ ಸಂಜೆಯಾಗುತ್ತಾ ಬಂದಿತ್ತು. ನನ್ನ ಪ್ಲಾನ್‌ ಪ್ರಕಾರ ನಾನು ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿಯೊಳಗೆ ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ಸೇರಬೇಕಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಭಾರವಾದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ರೇಣುಕಾ ಮತ್ತು ಅವರ ಮನೆಯವರನ್ನೆಲ್ಲ ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟು ಮತ್ತೆ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಹೊರಟೆ. ಹಾಗೆ ಹೊರಟಾಗಲೆ ಬೋರ್ಡ್‌ ಒಂದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಿತ್ತು. ಅದರಲ್ಲಿ 'ತಿಂಡಿ ತೀರ್ಥಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಚೆಲ್ಲಬಾರದು, ಖಾಲಿ ನೀರಿನ ಬಾಟಲ್‌ಗಳನ್ನು ಕಸದ ಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿ' ಎಂದು ಬರೆದಿತ್ತು. ಒಂದೆಡೆ ವಿಶ್ವಮಾನವ ಸಂದೇಶ ಬೀರಿದ ವಿಶ್ವಮಾನವ, ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಕಸವನ್ನು ಎಲ್ಲೆಂದರಲ್ಲಿ ಬಿಸಾಡುವ ಹುಲು ಮಾನವ. ಇದೇ ಜೀವನದ ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದೆನಿಸಿತು. ಅದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಜೋರು ಮಳೆ ಶುರುವಾಯಿತು. ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕುವೆಂಪುರವರೇ ಬರೆದ 'ದೋಣಿ ಸಾಗಲಿ, ಮುಂದೆ ಹೋಗಲಿ, ದೂರ ತೀರವ ಸೇರಲಿ' ಹಾಡು ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೇಳುಸುತ್ತಿತ್ತು.

(ಲೇಖಕರು ಹವ್ಯಾಸಿ ಬರಹಗಾರರು)



ಮುಂದಿನ ಲೇಖನ

Vijay Karnataka News App: ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲು ನಡೆಯುವ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನುಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೀರಾ? ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಆ್ಯಪ್‌ಡೌನ್‌ಲೋಡ್‌ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಹಾಗೂ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ ಕಳಿಸಿ
ಲೇಟೆಸ್ಟ್‌ ನ್ಯೂಸ್‌ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಿರಿ, Vijay Karnataka ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ಪೇಜ್‌ ಲೈಕ್‌ ಮಾಡಿರಿ