ಆ್ಯಪ್ನಗರ

ಇಳೆಯಲಿ ಚಳಿಯಲಿ

ಚುಮುಚುಮು ಚಳಿ ಬಂದೇಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಒದ್ದೆಯಾಗಿಸುವ ಮಳೆಯ ಬದಲು ಮೈ ಕೊರೆವ ಕುಳಿರ್ಗಾಳಿಯ ಒಡ್ಡೋಲಗಕ್ಕೆ ನಿಸರ್ಗ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿದೆ. ಬೆಚ್ಚಗಿರುವ ಈ ಹೊತ್ತು ಭಾವಗಳಲ್ಲೂ ವೈವಿಧ್ಯ, ಉಡುಪೂ ವರ್ಣಮಯ, ಆಹಾರವೂ ರುಚಿಕರ. ಬದುಕು ಬದಲಿಸುವ ಚಳಿಗಾಲದಲ್ಲೊಂದು ಸುತ್ತು.

Vijaya Karnataka 11 Nov 2018, 7:17 am
ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪಿ.ಸಾಗರ
Vijaya Karnataka Web winter




ವಾರದ ಹಿಂದೆ ಸೆಖೆಯ ಬೆಂದಕಾಳೂರಿನಿಂದ ಮಲೆನಾಡಿನತ್ತಣ ಬಸ್ಸಿನ ಪಯಣ. ಇನ್ನು ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇರುವ ಮದುವೆಯ ಕಾತುರದಿಂದ ಎಷ್ಟು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದೆಯೇನೋ ಎಂದನಿಸುತ್ತಿರೋ ಬಸ್ಸು ಮುಂಜಾವಿಗೆ ಶಿವಮೊಗ್ಗೆಗೆ ಬರೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಸಾಧ್ಯ ಚಳಿ. ವಾರದ ಹಿಂದೆ ಊರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಇಲ್ಲದ ಚಳಿರಾಯ ಹೊಸ ಬಾಳ ಪಯಣಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದ ನನಗೆ ಹೊಸ ಅಚ್ಚರಿ ನೀಡಲು ರೆಡಿಯಾಗಿದ್ದ. ಬೆಂಗಳೂರ ಬೀರುವಿನಲ್ಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ಕೋಟು, ಮಫ್ಲರು, ಗ್ಲೌಸು, ಜರ್ಕಿನುಗಳು ಮತ್ತು ಊರ ಮೆತ್ತಿ(ಅಟ್ಟ)ಯ ಮೇಲಿಟ್ಟ ಕಂಬಳಿ, ಜಡ್ಡಿ, ಟೋಪಿಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲದೇ ಸಿಕ್ಕಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ನಾನು ಚಳಿರಾಯನ ಆರ್ಭಟಕ್ಕೆ ನಡುಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಯೆಯಾದರೂ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಕೊಂಚ ಬೆಚ್ಚಗಾಗುತ್ತಿತ್ತೇನೋ. ಆದರೆ ಆ ಭಾಗ್ಯವೂ ದಕ್ಕಿರದ ನನಗೆ 'ಚಳಿ ಚಳಿ ತಾಳೆನು ಈ ಚಳಿಯ.. ಆಹಾ' ಹಾಡು ಅಣಕಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸಾಗರ-ಶಿವಮೊಗ್ಗಗಳೆರಡರಲ್ಲೂ ಚಳಿಯಿದೆ ಕಣ್ರೋ ಅಂತ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯರಿಗೆ ನಡುಗುತ್ತಾ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಅವರು, 'ಎಂಥಾ ಸೌಭಾಗ್ಯವಯ್ಯಾ ನಿನ್ನದು, ಮಜಾ ಮಾಡು' ಅಂತ ಬೇರೆ ಅನ್ನಬೇಕೇ?!


ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಪಂಚದ ಮತ್ತೊಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿರೋ ಮೆಕ್ಸಿಕೋ ದೇಶಕ್ಕೆ ಇದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಹೋದದ್ದು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಭಾರತ-ನೇಪಾಳಗಳ ನಡುವಿನ ಹಿಮಶಿಖರಗಳಲ್ಲಿ ಚಾರಣವೆಂದು ಅಲೆದದ್ದು ನೆನಪಾಯ್ತು. ಇಬ್ಬದಿಗೂ ಚಳಿಯ ರೌದ್ರಾವತಾರದ ದರ್ಶನವಾಗಿತ್ತು. ಸಂದಾಕ್ಪು ಎಂಬ ಜಾಗಕ್ಕಾಗಿ ಡಾರ್ಜಿಲಿಂಗಿನಿಂದ ಡಿಸೆಂಬರ್‌ ಅಂತ್ಯಕ್ಕೆ ಹೊರಡಲನುವಾದ ನಮಗೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಹಿಮ ಕವಿದ ಪರಿಸರದ ಸ್ವಾಗತ. ಒಂದೆಡೆ ಮಲಗಿರೋ ಬುದ್ಧನಂತೆ ಕಾಣುವ ನೇಪಾಳದ ಬದಿಗಿರುವ ಎವರೆಸ್ಟ್‌ ಮುಂತಾದ ಪರ್ವತಗಳ ಸಾಲು, ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ಹಿಮದ ಹೊದಿಕೆಯ ಕೆಳಗೆ ಮರಗಟ್ಟಿ ನಿಂತಿರುವ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರ ಮರಗಳ ಕಾಡು. ಅದರ ನಡುವಿನ ಹಾದಿಯ ಚಾರಣದಲ್ಲಿ ನಾವು ಎಷ್ಟು ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಹೊದಿಕೆ ಹೊದ್ದರೂ ಸಾಲದೇನೋ ಎನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಹೊತ್ತಿಗೆ 12-13 ಡಿಗ್ರಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ತಾಪಮಾನ ಸಂಜೆ ನಾಲ್ಕರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಒಂದಂಕಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಸಂಜೆಯಾಗೋ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಮೈನಸ್ಸಿಗೂ ಇಳಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಏಳು ಅಥವಾ ಎಂಟಕ್ಕೆ ಒಂದು ಶರ್ಟು ಮತ್ತೊಂದು ಜಾಕೀಟು ತೊಟ್ಟು ಹೊರಟರೆ ನಡೆಯೋ ರಭಸಕ್ಕೆ ಬಿಸಿಯಾಗಿ ಸಾಕಾಗುತ್ತಿದ್ದ ದೇಹಕ್ಕೆ ಸಂಜೆಯ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಐದು ಹೊದಿಕೆಯಿದ್ದರೂ ಸಾಕಾಗದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ. ಒಳ ಉಡುಪುಗಳಲ್ಲದೇ ಅದರ ಮೇಲೆ, ಉಣ್ಣೆಯ ಥರ್ಮಲ್‌ ವೇರ್‌ಗಳೆಂಬ ಬೆಚ್ಚನೆ ಉಡುಪುಗಳು, ಅದರ ಮೇಲೆ ಶರ್ಟು-ಪ್ಯಾಂಟು, ನಂತರ ಒಂದು ಫ್ಲೀಜ್‌ ಜ್ಯಾಕೆಟ್‌ ಎಂಬ ಹೊತ್ತೊಯ್ಯಲು ತೆಳುವಾದ ಆದರೆ ಬೆಚ್ಚಗಾಗುವ ಜಾಕೇಟು, ಮೇಲೊಂದು ಸ್ವೆಟರ್‌ ಅಥವಾ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜಾಕೆಟ್‌, ಅದರ ಮೇಲೊಂದು ಉಣ್ಣೆಯ ಅಥವಾ ಚರ್ಮದ ಜಾಕೆಟ್ಟು ಅಂತ ಹಾಕಿಕೊಂಡರೂ ಮೈನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದ ಚಳಿಗೆ ಸಾಕಾಗದೇ ಗಡಗುಡುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಸಂಜೆಗೆ ನಮ್ಮ ಗಮ್ಯ ತಲುಪಿ ಟೆಂಟೊಳಗೆ ಹೊಕ್ಕರೆ ನಂತರ ಹೊರಬರೋದು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕರೆಗಳಿಗಷ್ಟೇ. ಕೆಲವೊಂದು ಕಡೆ ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದ ಗೆಸ್ಟ್‌ ಹೌಸುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದ ಅಗ್ಗಿಷ್ಟಿಕೆಗಳು, ಟೆಂಟು,ರೂಮುಗಳ ಹೀಟರ್‌ಗಳು, ಎರಡು ಮೂರು ಪದರದ ದಪ್ಪ ಹೊದಿಕೆಯೊಳಗಿದ್ದರೂ ನಡುಗೋ ನಮಗೆ ರಕ್ಷ ಣೆಯೊದಗಿಸಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಬೆಂಗಳೂರ ಚಳಿಗಾಲವೇ ಬೇರೆ. ಬೇಸಿಗೆಗೆ ಫ್ಯಾನ್‌ ಬಟನ್ನನ್ನು ನಾಲ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿಸುವಷ್ಟು ಸೆಖೆ, ಚಳಿಗಾಲವೆಂದರೆ ಅದನ್ನು ಒಂದಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿಸುವಷ್ಟು ಕಮ್ಮಿ ಸೆಖೆ ಅನ್ನೋ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಲ್ಲಿ, ಧರ್ಮಲ್‌ ವೇರ್‌ರ್ಗಳ ಕತೆ ಇರಲಿ, ಪೇಟೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಸ್ವೆಟರ್‌ ಹಾಕ್ಕೊಂಡು ಓಡಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ ಅಂದ್ರೆ ಅವ್ನಿಗೆ ಹುಷಾರಿಲ್ಲವಾ ಅಂತ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಿಲ್ಲಿ.

ಶಾಲು, ಸ್ವೆಟರಿನ ಯಾತ್ರೆ

ಬಸ್ಸಿವತ್ತು ಮುಕ್ಕಾಲು ಘಂಟೆ ಬೇಗ ಶಿವಮೊಗ್ಗಕ್ಕೆ ಬಂದಿದೆ ಆದ್ರೆ ಹೊರಡೋದು ಮಾತ್ರ ಇನ್ನೊಂದು ಘಂಟೆ ಲೇಟು ಅಂದ ಕಂಡಕ್ಟರನಿಗೆ ಹಿಡಿ ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತಾ, ಚಳಿಗೆ ನಡುಗುತ್ತಲೇ ಬ್ಯಾಗೊಮ್ಮ ತಡಕಿದೆ. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಇರಲಿ ಅಂತ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಶಾಲು ಸಿಕ್ತು. ಶಾಲು ಹೊದ್ದಂತೇ ಮೈ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿ ಜೀವ ಬಂದಂತಾಯ್ತು. ಹಾಗೇ ಬಾಲ್ಯದ ಶಾಲಿನ ನೆನಪುಗಳು ಎದುರಿಗೆ ಬಂದವು. ಅಂದೆಲ್ಲಾ ಶಾಲೆಂದರೆ ಸನ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಆಗಿತ್ತು. ನಮ್ಮಜ್ಜ, ಅಜ್ಜಿಯ ಬಳಿಯೆಲ್ಲಾ ಯಾವುದೋ ಮದುವೆ ಮನೆ, ಉಪನಯನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಹೊಚ್ಚಿದ ಶಾಲೋ, ಮಠದ ಗುರುಗಳೋ, ಅವರ ಹಳೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳೋ ಹೊದೆಸಿ ಸನ್ಮಾನ ಮಾಡಿದ ಶಾಲೋ ಇರುತ್ತಿದ್ದವು. ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗೋದಾದರೂ ಅವರು ಆ ಶಾಲು ಹೊದ್ದು ಹೋಗೋರು. ನಮ್ಮಜ್ಜ ಶಿಸ್ತಾಗಿ ಶಾಲು ಹೊದ್ದು ಹೊರಟರೆಂದರೆ ಅವರ ಉಡುಗೆಗೆ ಅದೇನು ಲಕ್ಷ ಣ, ಕಳೆ ಅಂತೀರಾ? ಅಂದೆಲ್ಲಾ ಹಿರಿಯರನ್ನು ಸತ್ಕರಿಸೋದು ಅಂದ್ರೆ ಶಾಲು ಹೊಚ್ಚಿಯೇ ಆಗಿತ್ತಾದ ಕಾರಣ ಹಿರಿಯರು ಸ್ವಂತಕ್ಕೆ ಅಂತ ಒಂದಾದರೂ ಶಾಲು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೋ ಅಥವಾ ಅವರ ಬಳಿ ಇರೋ ಶಾಲೆಲ್ಲಾ ಉಳಿದವರು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದೆಯಾ ಅನ್ನೋ ಅನುಮಾನ ಎಳೆಯರಾದ ನಮಗೆ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅಜ್ಜ ಸಂಜೆಯ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಡೋದಾದ್ರೂ ಅರ್ಧ ತೋಳಿನ ಸ್ವೆಟರ್ರು ಮತ್ತೊಂದು ಟೊಪ್ಪಿ ಖಾಯಂ ಆಗಿತ್ತು. ಅಜ್ಜಿ ಜೊತೆಗೆ ಬರೋದಾದ್ರೆ ಅಜ್ಜಿಯದು ಹಸಿರೋ, ಕೆಂಪೋ ಸ್ವೆಟರ್ರು. ಕೈಯಲ್ಲೊಂದು ನೂಲುವ ಉಂಡೆ ಹಿಡ್ಕೊಂಡು ಸ್ವೆಟರನ್ನು ತಾವೇ ಮಾಡ್ಕೊಳ್ತಿದ್ದ ಅಜ್ಜಿಯಂದಿರನ್ನು ಕಂಡ್ರೆ ನಮಗೆಲ್ಲಾ ಏನೋ ಕುತೂಹಲ. ಅಜ್ಜನಾದ್ರೆ ಬಿಳಿಯ ಅಥವಾ ಕಂದಿನ ಅರ್ಧ ತೋಳಿನ ಸ್ವೆಟರ್ರು, ಅಜ್ಜಿಯದಾದ್ರೆ ಹಸಿರು/ಕೆಂಪು ಸ್ವೆಟರ್ರು ಅಂತ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಅದದೇ ಬಟ್ಟೆಗಳ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ನಮಗೆ ಇದೇನು ಅವರ ಯೂನಿಫಾರ್ಮಾ ಅನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಆಡ್ಕೊಂಡು, ಕುಣ್ಕೊಂಡು ಇರ್ತಿದ್ದ ನಮಗೆ ಅಷ್ಟೇನು ಚಳಿಯೂ ಆಗ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವೆಟರಿನ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯೂ ಬೀಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾತ್ರಿಯ ಚಳಿ ಜೋರಾಗುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಒಳಗೆ ಅಡಕೆ, ಏಲಕ್ಕಿ ಲವಂಗಗಳನ್ನು ಒಣಗಿಸಲು ಹಾಕಿರುತ್ತಿದ್ದ ಹೊಡಸಲೋ, ಅಡುಗೆ ಮಾಡೋ ಒಲೆಯೋ ಉರಿಯುತ್ತಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರೆದುರು ಗೋಲಿಬೋರ್ಡೋ, ಪಗಡೆ ಮಣೆಯೋ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕೂತುಬಿಟ್ರೆ ಮುಗೀತು. ರಾತ್ರಿ ಅಮ್ಮನೋ, ಅಜ್ಜಿಯೋ ಊಟಕ್ಕೆ ಕರೆಯೋವರೆಗೂ ಆ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಜಾಗ ಬಿಟ್ಟೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಂದೋ ಇಂದೋ ಬರೋ ನೆಂಟರಲ್ಲದೇ ದಿನಾ ಬೆಂಕಿ ಕಾಯಿಸೋಕೆ ಮಧ್ಯ ಮಧ್ಯ ಬಂದು ಬಾಲ ಸೊಣೆಯುವ ಬೆಕ್ಕು ಸ್ವೀಟಿ ಮತ್ತು ನನ್ನೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತಾಡ್ಸು ಅಂತ ಆಗಾಗ ಕುಯ್ಯಂತಾ ಬೆಂಕಿಗೆ ತೀರಾ ದೂರವಿರದಂತೆ ಮಲಗಿರೋ ನಾಯಿ ಪಾಂಡುವೋ ನಮ್ಮ ಕಾಯಂ ಸಾಥಿ. ಆದರೆ ಇಂದು ಶಾಲು ಹೊದ್ದು ಪೇಟೆಯ ರೌಂಡು ಹಾಕೋ ಅಜ್ಜನೂ ಇಲ್ಲ. ಕೆಂಪು, ಹಸಿರು ಉಣ್ಣೆಯ ಸ್ವೆಟರ್‌ ನೇಯೋ ಅಜ್ಜಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಕಾಲದ ನೇಪಥ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿರೋ ಇವರೆಲ್ಲಾ ಮೊಮ್ಮಕ್ಕಳ, ಮಕ್ಕಳ ಜೊತೆಗಿರೋ ಬದಲು ಯಾವುದೋ ವೃದ್ಧಾಶ್ರಮ ಸೇರಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರಾ, ಕಮ್ಮಿಯಾಗುತ್ತಿರೋ ಬಾಂಧವ್ಯಗಳಿಗೆ ಬೇಸತ್ತು ಭೂಮಿಗೇ ಟಾಟಾ ಹೇಳಿದ್ದಾರಾ ಅನಿಸುತ್ತೆ. ಅಂದೆಲ್ಲಾ ಅಜ್ಜ ಅನ್ನೋಕೆ ಪರ್ಯಾಯ ಉಡುಪಾಗಿದ್ದ ಶಾಲು ಅನ್ನೋದರ ಉಪಯೋಗ, ಸ್ಥಾನಮಾನಗಳೂ ಈಗ ಬದಲಾಗಿವೆ. ಬಸ್ಸಲ್ಲೋ, ರೈಲಲ್ಲೋ ಹೋದಾಗ ಸಡನ್ನಾಗಿ ಚಳಿಯಾದರೆ ಬೇಕಾಗೋ ಸಾಥಿ, ಹೊದ್ದು ಮಲಗೋಕೆ ಬೆಡ್‌ ಶೀಟಿನ ಪರ್ಯಾಯದ ವಸ್ತುವೂ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ ಶಾಲು.

ಫ್ಯಾಷನ್‌ಗೆ ಸಾರಥಿ

ಅಂದೆಲ್ಲಾ ಯಾವುದಾದರೂ ಹುಡುಗರೋ, ವಯಸ್ಕರೋ ಸ್ವೆಟರ್‌ ಹಾಕ್ಕೊಂಡಿದಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ಅವರಿಗೆ ಜ್ವರವೋ, ಶೀತವೋ ಆಗಿದೆ, ಅಥವಾ ಇನ್ನೇನೋ ಹುಷಾರಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಳ್ಳೋದು ಸಖತ್‌ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇಂದು ಸ್ವೆಟರ್‌ ಅನ್ನೋದು ಒಂದು ಫ್ಯಾಷನ್ನಾಗಿ ಹೋಗಿದೆ. ಕಲರ್‌ ಕಲರ್‌ ಸ್ವೆಟರ್‌ಗಳು, ಡಿಸೈನರ್‌ ಸ್ವೆಟರ್‌ಗಳು, ಯೂನಿಫಾರ್ಮಿನ ಸ್ವೆಟರ್‌ಗಳೂ ಬಂದಿವೆ. ಬಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವು ಬಗೆಯ ಬ್ರಾಂಡುಗಳು ಹೋರಾಡಿದಂತೆ ಸ್ವೆಟರ್‌ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಪಾರಮ್ಯಕ್ಕೂ ಹೋರಾಟ! ಮಾರ್ಕೆಟಲ್ಲಿ ಸಿಗೋ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲಿ ವಿದೇಶೀ ವ್ಯಾಮೋಹ ಅನ್ನೋದು ಎಷ್ಟು ಜಾಸ್ತಿಯಾಗಿದೆ ಅಂದ್ರೆ ಕೆಂಗೇರಿಯ ಉಣ್ಣೆ ಉಡುಪುಗಳ ಮಾರಾಟ ಅಂದ್ರೆ ಬಾರದ ಜನ, ಹಂಗೇರಿ ವಿಂಟರ್‌ ಸೇಲ್‌, ಇಂಪೋರ್ಟೆಡ್‌ ಬಟ್ಟೆಗಳ ಡಿಸ್ಕೌಂಟ್‌ ಮಾರಾಟ ಅಂದರೆ ಎದ್ದು ಬಿದ್ದು ಕೊಳ್ಳಲು ಬರುತ್ತಾರೆ! ಚಳಿಯಾಗಿದೆ ಅಂದ್ರೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿಸಲು ಇರೋದು ಸ್ವೆಟರ್‌ ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ. ಜೊತೆಗಿರೋ ಪ್ರಿಯೆಯೂ, ಒಳಗೆ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಾಡೋ ಪರಮಾತ್ಮನೂ ನೆನಪಾಗುತ್ತಾರೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ... ಇವರಿಬ್ಬರ ಸಂಗದ ಸವಿಯನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದವನೇ ಬಲ್ಲ!

ಹಸಿರುಮನೆ ಪರಿಣಾಮದಿಂದ ಭೂತಾಪ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮುಂಚೆಯಿರುತ್ತಿದ್ದ ಋುತುಗಳ ನಡುವಿನ ಸಮತೋಲನ ಇಂದು ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದೆಯಾ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಂತಹ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಅದೇ ದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮಳೆ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಸೆಖೆ, ಸಂಜೆ ಚಳಿಯಾಗೋದು ಕಾಮನ್ನಾಗುತ್ತಿದೆ. ಒಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಕುಟುಂಬಗಳು, ಹದಗೆಡುತ್ತಿರೋ ಸಂಬಂಧಗಳಿಂದ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಬಿಸಿ ಬಿಸಿ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲವುಗಳ ನಡುವೆಯೂ ಚಳಿಯ ಋುತು ಶಿಶಿರದಲ್ಲಿ ದೀಪಗಳ ಮಾಸ ಕಾರ್ತೀಕನ ಆಗಮನವಾಗಿದೆ. ಆತ ತನ್ನ ಶೀತಲ ಹಸ್ತಗಳಿಂದ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಮನದ ತಳಮಳಗಳ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ತಣಿಸಲಿ, ಜೋಡಿಗಳಿಗೆ ಚಳಿ ಹಚ್ಚಿ ಸಾಮರಸ್ಯದ ಬೆಚ್ಚನಪ್ಪುಗೆಗಳನ್ನು ಕರುಣಿಸಲಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿಯರ, ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಕಿರಿಯರ ನೆರವ ಬಾಂಧವ್ಯಗಳು ಮೇಳವಿಸಲಿ.

(ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಸಾಫ್ಟ್‌ವೇರ್‌ ಉದ್ಯೋಗಿ, ಲಲಿತ ಪ್ರಬಂಧಕಾರರು)


ಥರಾವರಿ ಚಳಿಯುಡುಪುಗಳು

ಪುಲ್‌ ಓವರ್ರು, ಫ್ಲೀಜ್‌ ಜಾಕೆಟ್‌, ಹಲವು ತರದ ಉಣ್ಣೆಯ ಜಾಕೇಟುಗಳು, ಚರ್ಮದ ಜಾಕೆಟುಗಳು ಇಂದು ನಮ್ಮ ಬಳಿಯಿವೆ. ಜೊತೆಗೆ ತರಹೇವಾರಿ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿಸೋ ಕನ್ನಡಕ ಮತ್ತು ಗ್ಲೌಸುಗಳು. ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಾದರೆ ಪದರಗಟ್ಟಲೇ ಕಂಬಳಿ, ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಮಾಡಿದ ರಜಾಯಿ, ಜೆಡ್ಡಿ, ಬೆಡ್‌ಶೀಟುಗಳು, ಅದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಇಡೋಕೆ ಜಾಗವಿಲ್ಲದ ಪೇಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವುಗಳಿಗೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ರೂಮ್‌ ಹೀಟರ್‌ಗಳು. ಈಗ ಹೀಟರ್ರು, ಕೂಲರ್ರು ಅದೇ ಆದ ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕ ಯಂತ್ರಗಳೂ ಬಂದಿವೆ.

ಮುಂದಿನ ಲೇಖನ

Vijay Karnataka News App: ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲು ನಡೆಯುವ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನುಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತೀರಾ? ಹಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಆ್ಯಪ್‌ಡೌನ್‌ಲೋಡ್‌ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ ಹಾಗೂ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ ಕಳಿಸಿ
ಲೇಟೆಸ್ಟ್‌ ನ್ಯೂಸ್‌ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಿರಿ, Vijay Karnataka ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ಪೇಜ್‌ ಲೈಕ್‌ ಮಾಡಿರಿ